شعرنماز حضرت فاطمه(ع)

اى بهشت از نور رویت دلپذیر	خوبى ات در هر دو عالم بى نظیر
گوهر پاکت ، به مریم همطراز	هم چو مریم ، اهل راز، اهل نماز
چون نمازت مى شود یک پل ز نور	مى کند از آن دعاهایت عبور
کن دعا تا خلق انسانخو شوند	تا ملایک جمله آمین گو شوند
کن دعا اى عرش اعلى پایه ات	بیش از اهل خویش بر همسایه ات
از دعایت ابر غفران - اشک ریز	از دعایت بحر رحمت موج خیز
اى امانت ! اى جگر بند رسول	فاطمه - صدیقه زهراى بتول
گر نمى گفت از تو همسر - یا پدر	کس نبود از کسب حالت - با خبر
آه ... اى بانوى طوبى سایه - آه ...	آه ... اى طوبى رضوان جایگاه
چون پیامبر را به دو، در واکنى	شرم از میهمان نا بینا کنى
تاول دستان کارى - پند تو	خط بند مشک - گردنبند تو
دل - خوش از مهر نهانى کردنت	با یتیمان مهربانى کردنت
لقمه از خویش از کسانت باز گیر	زانکه در راهند. مسکین و اسیر
گشت تسبیح تو اى نیکو سرشت	خلق را یک در ز درهاى بهشت
از غمت اى پیش حق - با آبرو	ابر بعضى تلخ دارم در گلو
بغضم آیا از حدیث کربلاست ؟	یا زیاد درد پهلوى شماست
در دلم این بغض غوغا مى کند	آخر این شر سر وا مى کند