از صحف ادریس نقل شده است : در اولین روز
اقامت حضرت آدم و همسرش حوا، در روى زمین ، خداوند متعال نماز عصر و مغرب ، و عشا
را مجموعا 50 رکعت بر حضرت آدم واجب کرد.
در روایات آمده است : اول کسى که نماز صبح را
خواند حضرت آدم ابو البشر (علیه السلام ) بوده است . او هنگامى که از بهشت رانده شد
و در زمین فرود آمد. ساعت هاى آخر روز بود و هوا هنوز روشن بود و آرامش خاطر داشت .
چون خورشید غروب کرد و جهان تاریک شد، محزون گردید و شروع به نالیدن کرد! او با
ناراحتى در ظلمت و تاریکى شب را به پایان برد. وقتى روشنى در افق نمایان شد و
تاریکى جاى خود را با آن عوض کرد، حضرت آدم (علیه السلام ) از خوشحالى دو رکعت نماز
خواند و این اولین نمازى بود که وى بر روى زمین خواند.
در حدیث دیگرى آمده است :
وقتى آن حضرت از بهشت بیرون آمد و بر روى زمین سکونت اختیار کرد؛ بر اثر ترک اولائى
که از او سر زده بود تمام بدنش مانند قیر سیاه شد! آدم (علیه السلام ) از این بلا
در رنج و عذاب بود.
در این هنگام جبرئیل بر او نازل شد و از ناراحتى ، غم و غصه
اش پرسید: آدم هم سیاهى بدن خود را مطرح نمود.
جبرئیل از جانب خداوند متعال
دستور پنج وقت نماز را آورد و دستور داد که آدم آن را بخواند. وقتى حضرت آدم
نمازهاى پنجگانه را در پنج وقتش خواند، تمام بدنش سفید شد و دیگر از سیاهى اثرى
نماند.
منبع
سجاده عشق/فصل۳